In zijn boek Leeft een rivier? probeert Robert Macfarlane een taal te vinden om te beschrijven wat niet in woorden is te vatten.
Een oud cultuurlandschap als Amelisweerd opheffen voor de verbreding van de A27 en dat ‘compenseren’ door elders nieuw groen aan te planten is geen zero-sum game.
Een oude Utrechtse polder wordt ‘cultuurhistorisch heringericht’, maar wat betekent dat als je er alleen uit de verte naar mag kijken?
Een monumentaal boek toont de geschiedenis van de Nederlandse landschappen. En de digitale Erfgoedatlas, tegelijk verschenen, laat je terug duiken in de tijd.
Een zeilboot vervoert ook herinneringen en dromen. Dat wilde ik laten zien aan de hand van dierbare voorwerpen aan boord in de columns ‘Reis door mijn boot’ voor het maandblad Zeilen.
Een kiezelvlakte als luik naar de ‘diepe tijd’ Jarenlang ben ik wakkergekust door Orford Ness. Vanaf die landtong aan de Engelse oostkust richtte de BBC Worldservice zijn radiouitzendingen via de middengolf op het Europese continent. Een halve minuut voor het hele uur, sonoor: ‘This is London’. Dan de trommels en pennywhistles van Lilliburlero, een strijdlustige ...
In de foto’s van Simon Roberts vechten het panoramische en het oogvoor detail om voorrang.
Om de genius loci, de ziel van een plek, echt te kunnen vangen, moet je letterlijk en figuurlijk ‛luisteren naar het landschap’, vertelt de Brits-Ierse schrijver Tim Robinson.
In de romaanse bouwkunst vindt Cees Nooteboom de ziel van Spanje
Hoog water als bondgenoot - eeuwenlang was dat de kern van de Nederlandse defensie. De Hollandse Waterlinie, een ingenieus stelsel van forten en polders die onder water gezet konden worden, moest in oorlogstijd het hart van Nederland beschermen en gaf in vredestijd de polderbewoners droge voeten. Oude reportage, tijdelijk even bovenaan dit blog.