De stroom die windmolenparken op zee opwekken wordt via nieuwe hoogspanningsleidingen over land vervoerd, een nieuwe plaag in het landschap.
De Noordzee is vanouds een wingewest – voor vis, olie, gas en nu voor windenergie. Maar kan de Noordzee ook een ruimte voor verbeelding blijven?
Wat nieuwe, reusachtige windmolens doen met een merkwaardig haventje aan de Oosterschelde.
De langste brug van Europa is ze niet meer, maar de Zeelandbrug, die ooit Oosterscheldebrug heette, is nog steeds de mooiste van Nederland.
Gek om een landschap dat je vanaf het water wel zo ongeveer denkt te kennen in een onbekende gedaante te zien. Of beter gezegd: niet te zien. Zodra we de sluis uit varen, kolken er koude wolken over de dijk en al snel is er nauwelijks zicht meer.
Onderweg door de Zeeuwse delta met haar oude binnenvaartschip ziet schrijfster Corine Nijenhuis hoe de Watersnoodramp van 1953 na zeventig jaar nog doorwerkt.
Met de tjalk Vrijbuiter op vrachtreis Schipper Wiebe Radstake stuurt zijn tjalk de haven uit, de Westerschelde op, en laat de zeilen hijsen. Hij zet de motor uit. Hij zet zo ook de klok een dikke eeuw terug. Van de haven van Waloorden in Zeeuws-Vlaanderen naar Bruinisse op Schouwen-Duiveland – een klassieke route voor vrachtschepen ...
voor zijn project Time & Tide portretteerde Siebe Swart de Nederlandse kust en Waddenzee in zwartwit-panoramafoto’s
In Zeeland was de horizon vaak ongrijpbaar, vloeibaar, een luchtspiegeling. Nu prikken de overal opschietende windmolens dezelfde horizon vast.
Naar een nieuwe thuishaven Het mist als we de Oosterschelde willen opvaren. Een dag eerder zijn we tot aan de Oosterscheldekering gekomen en we hebben overnacht achter de Roompotsluis. Geen jachthaven, maar een paar drijvende steigers waar vooral bootjes van dagvissers liggen. Nu willen we verder, maar er is geen driehonderd meter zicht. Het is ...